Goldene Kutsche

Zell am Moos/Tiefgraben, Oberösterreich, Österreich

am Wanderweg nach Sommerholz
4893 Zell am Moos/Tiefgraben

J. Ernst Scheichl uit Oberhofen schreef de tekst voor de informatieborden "Goldene Kutsche" en "Toter Mann" in 1947 en droeg ze op. In 1987 werden ze gerenoveerd door de "Stadtjackl mensen" (Barbara en Lutz) uit Sommerholz.

"Van Mansee via Wildeneck naar het Salzburger Landl
is amoal g'fahrn a stoareiche Gräfin im seidenen Gwandl.

Haar harnas en haar imposante koets waren prachtig versierd met goud en zilver
.

Het was al laat en de bel ging in Zell,
toen de koetsier zijn hoed afnam en op zijn plaats stopte.

De gravin vraagt hem hooghartig en trots:
"Waarom stopte hij midden in het bos?"

"De klokken van Zell luiden nu
en herinneren ons eraan dat we van ver moeten bidden."

Ze schreeuwt boos en woedend naar de koetsier:
"Rij hem naar de hel en zet je hoed op!"

Zodra de gravin het woord "duivel" heeft uitgesproken, zijn
de rapp'n en koetsier in rep en roer.

De paarden stampen en zweten en kunnen niet op gang komen,
en de koetsier op de bok is al erg ongerust.

Hij tilt de deixl op en daarachter gaat het niet verder.
"In godsnaam, we zijn nu weer thuis!"

Hij springt snel op en maakt het paard los,
het zou jammer zijn als de kostbare rossen zouden zinken.

Lijkbleek van angst en schrik zit
de gravin achter in de koets.

De gouden koets en de gravin zijn verloren.
O Heer! Geef haar - die zoveel kwaad heeft gedaan - eeuwige rust.

Er is één dag in het jaar waarop je het kunt horen rommelen,
als we op het groen springen in het uur van de geboorte van de Heer.

Het is bijna vergeten, de oude mensen hebben het nog in hun mond,
daarom moet dit gedenkteken het verhaal vertellen."